C.d.n...

Dużą wagę przywiązujemy do harmonijnej współpracy z leśnikami, która przynosi wymierne efekty, a wśród leśników mamy dobrych, rozumiejących potrzeby łowiectwa kolegów, prawdziwych przyjaciół.

Pomimo nieporównywalnie trudniejszych warunków prowadzenia gospodarki łowieckiej, dzięki ogromnym wysiłkom członków koła doprowadzono do znacznej poprawy stanu ilościowego zwierzyny, szczególnie w obwodzie nr 121, gdzie występują: łoś, jeleń, sarna, dzik, lis, zając, bażant, kuropatwa, dzika kaczka i inne.

Dorobek 50-lecia i osiągnięcia tego okresu, pozwalają na dozę optymizmu, że tak jak w przeszłości, dzięki zaangażowaniu i wysiłkowi wszystkich członków koła, nasze pola i knieje będą obficie darzyły. Liczymy szczególnie na młode pokolenie i jego entuzjazm, który wraz z doświadczeniem starszej braci łowieckiej, pozwoli podtrzymać dobre tradycje naszego koła, do których nawiązujemy, a które nas mobilizują.

Rok 2001 - Szepietowo
Polowanie na zające
Od lewej: St.Stypułkowski, J.Perkowski, J.Hołownia, J.Lech,
Lech-junior, M.Drab, M.Czajka, A.Jasiński, T.Radomski, H.Humięcki.

Średnio - prawie 2 zające na myśliwego!
 

Przed nowym zarządem stoją nowe i trudne zadania związane ze zmianą stosunków ekonomicznych w kraju i związaną z tym zmianą polityki łowieckiej. Wzrost cen towarów i usług wraz z relatywnie obniżającą się ceną dziczyzny, powoduje zmniejszenie się wpływów z gospodarki koła. Równocześnie zwiększają się wydatki związane m.in. ze wzrastającym udziałem koła w opłatach za szkody łowieckie i opłatach tenuty dzierżawnej.

Sukcesem zarządu jest doprowadzenie do podpisania po raz kolejny w 1997 roku umów dzierżawnych na dalsze użytkowanie trzech obwodów łowieckich.

Problemy ekonomiczne związane z realizacją zadań łowiecko-hodowlanych wymusiły znaczne podwyższenie składki członkowskiej i nakładanie większych prac społecznych. Oprócz tego, w celu zapewnienia własnej bazy paszowej dla zwierzyny, koło wydzierżawiło w każdym obwodzie od kilku do kilkunastu hektarów użytków rolnych.

Były kiedyś prawdziwe zimy
i polowania na zające....

Od lewej: J.Groja, J.Hołownia, Zb.Zarębski, Jacek Lech,
Jerzy Lech, ?, K.Drzazgowski, ?Bernacki, ?.

Rok 1978 lub trochę wcześniej.

Od lewej : Sł.Prużyński, H.Ratało, M.Pikiewicz, L.Weychan, St.Jóźwicki, M.Kwaśniewski, A.Derecki,
K.Drzazgowski, Jerzy Lech, Jacek Lech, St.Stępnowski, W.Lech, St.Gajownik.

W obwodzie nr 89 (dawny nr 225) - "Szepietowo", dość licznie występują zające.
Corocznie dokonuje się odłowów 50-130 zajęcy. Jest dobry stan sarny, co pozwala na dewizowe odstrzały 3-6 rogaczy. Pojawia się przechodni łoś oraz dziki.

W obwodzie nr 121 (dawny nr 404) - "Sobienie Jeziory" ostoją leśnej gospodarki łowieckiej jest Leśnictwo Zuzanów. Powstają nowe ambony i paśniki, kopie się i utrzymuje wodopoje. Pozyskuje się pierwsze łosie oraz przybywa dzików, zadomowił się bażant i występuje na dziko. Negatywnym zjawiskiem jest kłusownictwo i wnykarstwo obniżające stan pogłowia sarny, jak również włóczące się psy i koty niszczące drobną zwierzynę. Próby wolierowej hodowli bażanta skończyły się niepowodzeniem.

Wobec przejścia kol. Weychana w 1991 roku na emeryturę i wyjazdu z Warszawy, dokonano zmiany zarządu koła, jak również jego siedziby.

Prezesem Koła zostaje kol. Izydor Hrab, a siedzibę i archiwum koła przenosi się do Przedsiębiorstwa Państwowego "Porty Lotnicze" na Okęciu.

Na okres 1963-1970 Walne Zebrania Członków wybierają na prezesa kol. Jana Kędziora z SGPiS.
Koło kontynuuje pozytywne doświadczenia w naszej gospodarce łowieckiej. Rozwija się ponownie strzelectwo myśliwskie i w roku 1967 startują w zawodach dwie drużyny naszego koła.

 

Zakupiono 200 sztuk kuropatw i wypuszczono w obwodzie nr 404. W obwodzie tym pokazuje się przejściowo łoś, zanikają natomiast cietrzewie w wyniku melioracji łąk i lasu.
W roku 1970 kolejnym prezesem Koła zostaje wybrany kol. Lechosław Weychan, jak się okazało na kadencję 24-letnią. W siedzibie jego biura ulokowany został sekretariat i archiwum koła.

Coraz wyższe wymagania formalne, a także rozwijająca się gospodarka łowiecka koła wywołują konieczność zaangażowania fachowca do prowadzenia księgowości. Rachunkowość koła zostaje powierzona pani Zofii Błażeczek, która swoją wiedzą i doświadczeniem dzieli się z nami do dnia dzisiejszego.
W tym czasie koło liczy 40 członków, a 22 kolegów posiada uprawnienia selekcjonerskie. Prowadzona jest intensywna działalność gospodarcza na wszystkich trzech dzierżawionych obwodach. Poważnie zostaje doinwestowany obwód nr 50 (dawny nr22) - "Bytów", zakłada się poletka żerowe i zaporowe.

W obwodzie dominuje jeleń, sarna i dzik. Co roku strzela się 20-60 jeleni, 50-70 sarn i 10-30 dzików. Gospodarka łowiecka w tym obwodzie opiera się w dużej mierze na PGR-ach, które udzielają liczącego się wsparcia w dokarmianiu zwierzyny zimą oraz w doinwestowaniu obwodu w urządzenia łowieckie. Na obszarze obwodu powstaje około 100 urządzeń łowieckich - stałych, w tym 14 paśników z lizawkami, magazyny na paszę oraz ponad 50 ambon stałych.

W końcu kadencji 1958/60 walne Zebranie naszego koła przyjęło nazwę - "HUBERTUS" w Warszawie. 

W tym czasie Koło rozwija działalność gospodarczą:   

- zatrudniono w każdym obwodzie strażników łowieckich  

- corocznie organizuje się na wiosnę zbiorowy odstrzał drapieżników oraz wykłada się zatrute jaja na wszystkich obwodach;   

- w celu zapewnienia niezbędnych środków finansowych organizuje się po raz pierwszy w obwodzie nr 225 - "Szepietowo" odłowy żywych zajęcy na eksport;   

- w obwodzie nr 22 "Gołębia Góra" wybudowano pierwsze trzy ambony i paśnik dla grubej zwierzyny, zakupiono i wysiano nasiona łubinu wiecznego oraz przeprowadzono próbę zasadzenia topinamburu, zakupiono i przekazano w użytkowanie leśnikom dwa szczeniaki rasy ogar polski;   

- w obwodzie 404 - "Sobienie Jeziory" wypuszczane są żywe bażanty, które utrzymują się nad Wisłą i w lesie k/Osiecka. W obwodzie tym strażnik łowiecki odstrzelił wilka.   

- w obwodzie "Szepietowo" założono w oparciu o Rolniczo Hodowlany Ośrodek Doświadczalny

- Szepietowo pierwszą w tym rejonie hodowlę bażanta.

Pół wieku... to dużo i mało, ale zważywszy, że od czasu założenia "Młodzieżowego Kółka Łowieckiego przy Politechnice Warszawskiej" poluje w naszym kole już trzecie pokolenie myśliwych, a założycieli koła z tamtych lat ubywa, warto obejrzeć się i przypomnieć jak to było...

Na przełomie lat 1948/49 na Politechnice Warszawskiej zbiera się grupa studentów - entuzjastów łowiectwa i strzelectwa, która uzyskuje poparcie ówczesnych władz łowieckich. Zawiązuje się "Młodzieżowe Kółko Łowieckie przy Politechnice Warszawskiej", które w 1953 roku otrzymuje nr 39. Kółko liczy początkowo 23 członków, a w końcu 1949 roku już 40. Wśród członków kółka jest wielu z najmłodszego rocznika "Polskich Kolumbów", zdemobilizowanych z wojska lub ujawnionych z konspiracji. Czynnymi założycielami są m.in. koledzy: K.Drzazgowski, M.Fronczak, M.Kwaśniewski, R.Moskalew, M.Pikiewicz, W.Sikorski, St.Wójtowicz i inni. Pomoc materialną uzyskuje koło od Tymczasowych Władz Łowieckich oraz od Akademickiego Związku Sportowego "AZS", który zakupuje wysokiej klasy broń stendową, a także zapewnia bezpłatnie amunicję treningową dla szkolącej się reprezentacji kółka w strzelaniu do rzutków. Trenerem honorowym reprezentacji kółka został doświadczony już kolega Stanisław Czerski, który organizuje spośród młodych studentów drużynę strzelecką. Treningi odbywają się od 1950 roku na strzelnicy myśliwskiej w Szczęśliwicach pod Warszawą, a w roku 1951 na zawodach - z okazji otwarcia strzelnicy na Bielanach w Warszawie - ekipa młodzieżowa zajmuje I-sze miejsce i zdobywa puchar. W późniejszych latach, niektórzy członkowie tej ekipy startują w składzie reprezentacji Polski, na spotkaniach międzynarodowych, tj. Mistrzostwach Świata i Mistrzostwach Europy.

W 1999 roku nasze Koło obchodziło swoje 50-lecie.

Z tej okazji wydaliśmy okolicznościowy folder, a także ukazał się obszerny artykuł na temat "Hubertusa" w miesięczniku "Brać Łowiecka" ( nr 8/2000 ).

Przytoczony tu pełny tekst z okolicznościowego folderu jest opisem historii i teraźniejszości Koła.

Na specyfikę składu osobowego koła oraz jego organizację wpływa cykl studiów i dyscyplina ich ukończenia. Absolwenci uczelni otrzymują nakazy pracy i rozjeżdżają się po kraju. Wstępują też do różnych kół łowieckich i jest to powodem dużej zmienności składu osobowego koła. Tymczasem koledzy pozostający w Warszawie oraz powracający do Warszawy po odpracowaniu nakazów pracy, tworzą w 1954 r. "Koło Łowieckie nr 61 Absolwentów Politechniki Warszawskiej", do którego m.in. przechodzi 16 członków z koła młodzieżowego. 
Następuje rozwój koła absolwentów dzięki zrzeszaniu pracujących i zarabiających członków, podczas gdy koło młodzieżowe boryka się z trudnościami finansowymi, mając nawet nieopłacone tenuty dzierżawne swych trzech obwodów łowieckich.
Zarządy obu kół łowieckich tj. nr 39 i nr 61 porozumiały się, a walne zebrania tych kół uchwaliły ich połączenie. Władze łowieckie zadecydowały o rozwiązaniu Koła nr 39, a jego członkowie przeszli do Koła nr 61.
Nowo utworzone Koło nr 61 zatrzymało 3 obwody łowieckie tj. wg dawnej numeracji:   
obwód 404 - "Sobienie Jeziory",   
obwód 22 - "Gołębia Góra",   
obwód 225 - "Szepietowo".
Pierwszym prezesem Koła nr 61 został wybrany kol. Ryszard Oleksiewicz, który pełnił tę funkcję do roku 1958, kiedy nowym prezesem został kolega Bohdan Wolicki.

Jan Dąbrowski
Członek Kom. Rew.

Mikołaj Kiełczyński

Członek Kom. Rew.

Marek Drab
Przewodniczący

Piotr Lech

Łowczy obw. nr 430

Stanisław Stypułkowski
Łowczy obw. nr 257

Wiesław Zelewski
Łowczy obw. nr 104

Stanisław Jereczek

Sekretarz

Leszek Floriańczyk
Skarbnik

Andrzej Jasiński
Łowczy Koła

Adam Czerkawski

Prezes

(alfabetycznie)

Członkowie koła

Historia Koła

Zarząd Koła